Data: 12 lutego 2007
Makler papierów wartościowych (ang. stock broker) to osoba, która pośredniczy w zawieraniu transakcji kupna/sprzedaży papierów wartościowych. Makler, pracując na giełdzie, działa z jednej strony w imieniu domu maklerskiego, a z drugiej w imieniu swojego klienta.
Zgodnie z regulacjami prawnymi maklerzy nie mogą swobodnie inwestować ... Makler papierów wartościowych (ang. stock broker) to osoba, która pośredniczy w zawieraniu transakcji kupna/sprzedaży papierów wartościowych. Makler, pracując na giełdzie, działa z jednej strony w imieniu domu maklerskiego, a z drugiej w imieniu swojego klienta.
Zgodnie z regulacjami prawnymi maklerzy nie mogą swobodnie inwestować na własnyrachunek. Makler przyjmuje od klienta zlecenia kupna/sprzedaży i sprawdza, czy klient ma ich zabezpieczenie (środki na rachunku), informuje też o stanie rachunku i zawartych transakcjach. Ponadto może współpracować przy wprowadzaniu spółki na giełdę, przygotowywać komentarze i analizy czy inwestować na rachunek firmy inwestycyjnej. Wg nowej ustawy ma prawo doradzać klientowi, przez co jego rola w inwestowaniu staje sie bardziej aktywna. Zależnie od miejsca pracy, obowiązki maklera nieco sie różnią. Jeżeli pracuje w punktach obsługi klienta, zajmuje sie klientami indywidualnymi. Jeżeli pracuje w centrali, zajmuje sie klientami instytucjonalnymi lub zamożniejszymi klientami indywidualnymi. W drugim przypadku bardziej troszczy się o klienta; dzwoni do niego przed otwarciem sesji z rekomendacjami i po z informacjami, co się w danym dniu wydarzyło. Stara się też, aby w jego portfelu były dochodowe papiery wartościowe.
Do wykonywania tego zawodu konieczna jest licencja wydawana przez Komisje Nadzoru Finansowego. Aby ją otrzymać, trzeba mieć co najmniej średnie wykształcenie, czyste konto w rejestrze skazanych i zdany egzamin składający się z ponad 100 pytań wielokrotnego wyboru. Najlepiej, aby kandydaci byli absolwentami kierunków ekonomicznych, ale znam tez świetnego maklera, który ukończył filozofię. Obecnie ok. 2000 osób ma licencje. Od kandydatów na maklerów oczekuje się, oczywiście oprócz licencji, dużej wiedzy i doświadczenia, a także umiejętności aktywnego zdobywania klientów i determinacji w dążeniu do celu. Najważniejsza cecha maklera jest odporność emocjonalna. Ponadto powinien umieć podejmować szybkie, racjonalne decyzje, mieć zdolności analityczne, podzielność uwagi i dobrą pamięć. Osoba taka powinna być odpowiedzialna, gdyż nierzadko jest dopuszczana do tajnych informacji finansowych klienta. Odporność psychiczna jest szczególnie ważna, gdyż pracuje sie pod presją czasu, a jedna zła decyzja może mieć olbrzymie negatywne skutki. Makler jest bardzo narażony na wypalenie zawodowe i zwykle po kilku latach pracy przenosi sie do innego działu. Makler pracuje zazwyczaj w biurze, przy komputerze, głównie indywidualnie. W zespole działa m.in. przy negocjacji dużych kontraktów. Jego praca jest rutynowa, co nie znaczy, ze nie niesie ze sobą dużych pokładów stresu i związanej z nim adrenaliny. Jest to jednak wynagrodzone wysokimi zarobkami (w tym: prowizje od transakcji) oraz pewnego rodzaju prestiżem, gdyż, obok takich zawodów jak lekarz czy sędzia, bycie maklerem należy do bardzo szanowanych profesji. To osoba, która „wie, co zrobić z pieniędzmi”.
Zawód maklera jest na swój sposób „sezonowy”. Może nie aż tak bardzo, ale łatwo zauważyć istniejącą sytuację na rynku. Panuje hossa, coraz więcej osób jest zainteresowanych grą na giełdzie, powstają nowe biura maklerskie, a dotychczasowe zatrudniają nowych pracowników. Niestety, gdy zacznie sie bessa, trend sie odwróci również tutaj. Jak wiele osób związanych z giełdą, maklerzy żyją trochę w swoim własnym świecie. Ponieważ ważne jest u nich ciągłe doszkalanie i śledzenie rynku, bardzo często, po spędzonych w pracy godzinach z komputerem i wykresami, wracają do domu (często późno) i… odpalają komputer.
A tak na koniec chcę dodać, że w tej branży mile widziane są też inne zainteresowania niż giełda, bo współczynnik feminizacji dąży tu do zera. A jeżeli już znajdziesz gdzieś swoja Miss Right, to pamiętaj, że ważną jej cechą powinna być wyrozumiałość, gdyż nie raz będzie musiała usłyszeć: „Nie teraz, kochanie. Muszę sprawdzić, jakie było otwarcie w Tokio”.